Historia szkoły we wsi
Chruślanki Józefowskie
Po wyzwoleniu Lubelszczyzny spod
okupacji hitlerowskiej, wieś Chruślanki Józefowskie przeżywała wiele trudności.
Mimo to, w myśl zasady powszechności nauczania, przystąpiono do organizowania
szkoły. Start był bardzo trudny. Brakowało lokalu, wyposażenia, niezbędnych
pomocy dydaktycznych. Zajęcia lekcyjne odbywały się w prywatnych domach, zupełnie
nieprzystosowanych do nauki; u państwa Siczków, Zdanowskich, Łyczków,
Mytyków, Marków, Doleckich. Pomieszczenia były ciasne, ciemne i zimne. Zimą
często zajęcia nie odbywały się ze względu na niskie temperatury w
pomieszczeniach i brak opału. Brakowało pomocy dydaktycznych, ławek
szkolnych. W takich warunkach pracowała pani Teodozja Chojecka i Jadwiga
Nowakowska.
Oto jak wspomina tamte dni była
kierowniczka szkoły Teodozja Chojecka. „Zasadniczą
potrzebą był budynek szkolny. Brakowało stałego lokalu do prowadzenia zajęć
dydaktycznych. Nauka odbywała się w prywatnych domach - u państwa Siczków,
Zdanowskich, Lyczków, Mytyków, Marków, Doleckich.

(Szkoła w Idalinie -
absolwenci z 1945/46)

(Absolwenci 1943/44)
Zajęcia prowadzone były od
rana do wieczora. Wynikało to z dużej liczby uczniów (około 240).
Warunki, w jakich przyszło mi
pracować były bardzo ciężkie. Jedno lub
dwuizbowe pomieszczenia, źle ogrzewane, ciemne, ciasne. Dlatego też zimą zajęcia
nie odbywały się. Wyposażenie klas było bardzo skromne - ławki dwuosobowe,
stół dla nauczyciela, szafa na dokumenty szkolne.
Pomoce dydaktyczne stanowiła
jedna mapa geograficzna, „Płomyki”, „Świerszczyki” oraz „Ster” –
miesięcznik do nauki języka polskiego.
Ja dysponowałam programem
nauczania i kilkoma podręcznikami. Mieszkańcy wsi Chruślanki I Idalin byli
prostymi ludźmi, ale doskonale rozumieli potrzeby oświatowe tej miejscowości.
Chętnie posyłali swoje dzieci do szkoły. Sami po trudach ciężkiej pracy późną
jesienią czytali książki. Pożyczali je od znajomych bądź ze szkoły. Księgozbiór,
jaki posiadałam był starannie przechowywany przez okres okupacji. Zebrany dzięki
moim zabiegom.
Prowadziłam korespondencję z
Gustawem Morcinkiem, Ewą Szelburg – Zarembiną. Od nich otrzymałam najwięcej
pozycji. Reszta była kupiona okazyjnie.
"
Ta
trudna sytuacja lokalowa trwała do 1958 roku. Wtedy to społeczeństwo wsi
Idalin wielkim wysiłkiem społecznym wybudowało dom z przeznaczeniem na szkołę.
Budynek przerobiono ze starej plebanii w Boiskach, obmurowano cegłą, wewnątrz
wytynkowano, część wybito płytami i zaopatrzono w piece hermetyczne. W maju
1959 roku przeniesiono ławki z kilku prywatnych lokali szkolnych. W budynku o
powierzchni 90 m2 mieściło się cztery sale lekcyjne, pokój
nauczycielski, korytarz. Zatrudniono 5 nauczycieli. Kierownictwo szkoły objęła
Jadwiga Nowakowska. Uczęszczała tu młodzież obu wsi – Chruślanek Józefowskich
i Idalina.

Budynek
spełniał funkcje placówki oświatowej tylko przez 4 lata. Nasilający się wyż
demograficzny zmuszał do nowych rozwiązań. Wielkie zaangażowanie społeczne
oraz sprzyjająca chwila w oświacie lat 60-tych sprawiły, że zrodziła się
myśl budowy nowej szkoły. Rozpoczęto więc starania by powstał taki budynek.
Sprawa lokalizacji szkoły wywołała wśród społeczności obu wsi wiele
kontrowersji. W wyniku rozmów i dyskusji znaleziono w końcu rozwiązanie
kompromisowe. Według niego budynek został usytuowany w centrum obwodu
szkolnego, na wygonie gromadzkim położonym we wsi Chruślanki Józefowskie.
Zanim przystąpiono do budowy
powołano we wsi Społeczny Komitet Budowy Szkoły. Jego członkowie to: były
sołtys Henryk Chojecki, Przemysław Zarębski, Leon Marszałek, Bolesław
Jakubas, Lucjan Pietrzyk,
Następnym
posunięciem było wykonanie wykopów i zalanie fundamentów. Na ten cel każdy
z gospodarzy miał obowiązek dowieźć 1m3 kamienia. Brakowało
funduszy więc zarządzono wiejską składkę na zakup cementu, cegły, wapna
oraz na wynagrodzenie dla kierownika budowy Edmunda Chyły. Wszystkie materiały
zwożono końmi w czynie społecznym. Należy dodać, że drogi były
piaszczyste, a jedyną siłą pociągową był koń. Zgromadzonych
materiałów wystarczyło tylko na wybudowanie ścian do wysokości okien.
Mieszkańców wsi nie było stać na dalszą fundację.
Społeczny Komitet Budowy Szkoły
podjął starania o dofinansowanie tej inwestycji w Ministerstwie Oświaty w
Warszawie. Próba spotkała się z aprobatą. Skierowano tu odpowiednią grupę
fachowców oraz środki finansowe na prace wykończeniowe. Budowa trwała 2
lata.
We
wrześniu 1963 roku budynek zaczął pełnić należytą funkcję. Kierownictwo
objął Ferdynand Mikołajewicz. W budynku o powierzchni 520 m2 mieściły
się 4 sale lekcyjne, pokój nauczycielski, korytarz i podręczny magazyn
pracowników obsługi. Piętro zajmowała klasopracownia techniki i dwa
mieszkania dla nauczycieli o powierzchni 96m2.

Dalsza
potrzeba rozbudowy i remontu budynku
szkoły zauważona była już
w roku 1969. Wtedy to zostało opracowane orzeczenie techniczne budynku
o możliwości rozbudowy poziomej – sali gimnastycznej. Jednak Kuratorium Oświaty
i lokalne władze samorządowe nie były zainteresowane naszymi potrzebami i
spychały je na dalszy plan.
W roku 1971 dyrektorem szkoły
został Kazimierz Kopyciński. Dyrektor szkoły, nauczyciele, rodzice i mieszkańcy
wsi w dalszym ciągu starali się, by stworzyć lepsze
warunki do nauki, aby placówka mogła prawidłowo funkcjonować. Przy zaangażowaniu
sił społeczeństwa wzniesiony został budynek gospodarczy o pow. 90m2 ,
pomalowane sale lekcyjne, pomieszczenia wewnątrz budynku, elewacja zewnętrzna
jak również remontowany dach na budynku.
Od 1994 roku funkcję dyrektora
szkoły pełni Grażyna Prokopiak (do chwili obecnej). Pani dyrektor z niezwykłym
zaangażowaniem przystępuje do pracy. Pierwszą inwestycją w 1994r była
budowa boiska sportowego. Społeczeństwo chętnie przystąpiło do działania.
Rodzice pomagali przy oczyszczaniu placu z drzew i krzewów, wyrównywaniu
terenu, nawożeniu torfu, uprawie ziemi, wysiewie trawy, czy budowie bieżni,
boiska do koszykówki, siatkówki oraz piłki nożnej. Aby uprzyjemnić pobyt w
szkole dzieciom przedszkolnym urządzony został plac wyposażony w sprzęt
jordanowski.
Kolejną inwestycją była
adaptacja lokalu mieszkaniowego na cele szkolne. Zakupiono niezbędne wyposażenie
i urządzono salę dla oddziału przedszkolnego i bibliotekę szkolną.
Prace jakie zostały wykonane na
rzecz szkoły częściowo polepszyły warunki pracy i nauki. Mimo to istniała
nadal potrzeba pilnej modernizacji budynku szkoły. Z myślą o niej w roku 1998
opracowana została dokumentacja na remont szkoły.
W sierpniu 1998r.przeprowadona
została modernizacja budynku szkoły w ramach, której wykonano następujące
prace mające na celu poprawę bazy materialno - technicznej szkoły:
-
instalacja centralnego
ogrzewania wraz z instalacją zbiorników na gaz płynny,
-
adaptacja pomieszczenia w
istniejącym budynku na kotłownię C.O.
-
korytarz łączący parter z piętrem
i salą komputerową,
-
budowa łazienek i założenie
sieci wodnokanalizacyjnej,
-
wyremontowanie okien oraz
wymiana drzwi,
-
uzupełnienie ubytków w podłogach
po rozbiórce piecyków węglowych,
-
przeprowadzenie malowania
okien, podłóg i ścian wewnątrz budynku.


Wykonanie tych prac zawdzięczać
należy organowi prowadzącemu szkołę - Gminie Józefów, oraz rodzicom, którzy
energicznie z entuzjazmem
i wielkim zaangażowaniem emocjonalnym przystąpili do prac związanych z
modernizacją budynku szkoły.
W następnym roku dzięki zaangażowaniu
rodziców wykonane zostało ogrodzenie budynku szkoły, remont bramy,
okratowanie okien i drzwi
w jednej sali lekcyjnej, położone zostały płytki ścienne i podłogowe
w sanitariatach i kuchni oraz ogród przed budynkiem szkoły.
Dalsza poprawa bazy szkolnej nastąpiła w roku 2000.
Utworzona została pracownia
komputerowa wyposażona w 3 komputery
(z dostępem do Internetu) i drukarkę - zakupione przez Radę Rodziców.
Nastąpiła również adaptacja
mieszkania służbowego na pomieszczenia administracyjno- biurowe. (pokój
nauczycielski, gabinet dyrektorski, biblioteka szkolna).
Szkoła otwiera się również na
potrzeby środowiska - wynajęto na zasadzie użyczenia jedno pomieszczenie
GOKiS w Józefowie z przeznaczeniem na bibliotekę publiczną.
Reforma oświaty wdrażana od
września 1999r. niesie ze sobą wiele zmian i zagrożeń. Powyższe dotyczy nie
tylko reformy programowej, polegającej na zmianach w treściach kształcenia,
lecz przede wszystkim reformy strukturalnej, objawiającej się w powstawaniu
nowego typu szkół i konieczności likwidacji placówek już istniejących.
Proces tworzenia gimnazjów postawił pod znakiem zapytania istnienie małych,
wiejskich szkół.
Wydawało się więc, że z dniem
01 września 2000r. Szkoła Podstawowa w Chruślankach Józefowskich przestanie
działać. Jednak ze względu na protesty rodziców odroczono zamknięcie Szkoły.
W lutym MEN ogłosił program Mała Szkoła. Umożliwia on w miejsce
zlikwidowanej szkoły samorządowej utworzenie szkoły publicznej prowadzonej
przez osobę fizyczną lub prawną.
W listopadzie 2000r. Rada Gminy Józefów
po raz drugi podejmuje uchwałę o zamiarze likwidacji placówki. Wiedzieliśmy,
że tym razem nie pomogą żadne argumenty. Dorobek mieszkańców i dorobek
nauczycieli nie przemówi do radnych.
Ratunkiem dla nas stał się
program Mała Szkoła.
Rozpoczęliśmy jego realizację
tak szybko, jak to było możliwe. Zarejestrowaliśmy Stowarzyszenie na rzecz
Ekorozwoju Wsi Chruślanki J. i Idalin. Nawiązaliśmy ścisły kontakt z
Centrum Inicjatyw Oświatowych w Warszawie i szkołami działającymi w oparciu
o ten program
Obecnie szkoła funkcjonuje nadal
jako Publiczna Szkoła Podstawowa
prowadzona przez Stowarzyszenie Na Rzecz Ekorozwoju Wsi Chruślanki J. i Idalin
Wszyscy usiłują poprawiać
w dalszym ciągu sytuację szkoły. Towarzyszy przy tym twardy budżet,
ale również oczekiwanie i potrzeby uczniów, rodziców
i nauczycieli. Nie można zniszczyć przeszłości i
tradycji, ale również teraźniejszości i przyszłości. Społeczeństwo wsi
Chruślanek i Idalina jest silnie związane ze swoją szkołą. W trosce o dobro
dziecka szukać będzie różnych sposobów pozyskiwania środków na realizację
zadań swojej placówki.
Funkcję dyrektora w historii
szkoły pełnili:
1926 - 1948 Teodozja Lewkowicz -
Chojecka
1948 - 1959 Jadwiga Nowakowska
1959 - 1961 Maria Sołtysik
1961 - 1971 Ferdynand Mikołajewicz
1971 - 1994 K. Kopyciński
1994 do chwili obecnej Grażyna
Prokopiak
Grono Pedagogiczne:
Grażyna Prokopiak
-dyrektor szkoły, nauczyciel matematyki;
Beata Michalec - katecheta;
Joanna Ciempiel - nauczyciel języka polskiego;
Dorota Dąbek – nauczyciel plastyki ;
Grażyna Iwanicka - Drozd – bibliotekarz;
Jolanta Iracka – nauczyciel nauczania zintegrowanego;
Anna Kazanowska – nauczyciel
techniki i informatyki;
Ewa Niewiadomska– nauczyciel języka angielskiego;
Justyna Kamela – nauczyciel przyrody;
Joanna Rozmus – nauczyciel wych
– fizycznego i nauczania zintegrowanego;
Aneta Prokopiak - nauczyciel
wychowania przedszkolnego;
Anna Mikos - nauczyciel muzyki i religii;
Katarzyna Śliwka - nauczyciel historii i nauczania zintegrowanego;
Pracownicy administracji i obsługi :
Aneta Żelazna
Halina Buława
Janusz Rozmus
|